Nú styttist í kosningar

Nú er óðum að styttast í alþingiskosningarnar og líf meðaljónsins (meðal-jóninn verður næstum því meðal ljón ef maður flýtir sér um of;) og Jónunnar litast af því. Gallup leggur mig í einelti og ég fer að hallast að því að ég ein og sér standi að baki hinni gríðarlegu aukningu fylgis Vinstri grænna. Varla er hægt að opna fyrir útvarp, fletta blaði eða kíkja á skjáinn án þess að þar séu stjórnmálamenn með fagnaðarerindið. Mér finnst kosningaerindið misáhugavert en verð að játa að Silfur Egils er í sérstöku uppáhaldi hjá mér. Ég komst til dæmis að því að það er ansi skemmtilegur norðanmaður í framsóknarflokknum, ég sem var þess fullviss að þeir væru allir hrútleiðinlegir fyrir utan Guðna sem hefur það hlutverk að vera skemmtikraftur flokksins;) Nema hvað, ég sá glitta í Silfrið síðustu helgi. Þar var Siv Friðleifs, sem ég held að hljóti að vera smartasti framsóknarmaðurinn, og hún sagði eitthvað í þá áttina að við ættum besta velferðarkerfið. Kannski getur verið að fólk trúi því í alvörunni ef það þarf ekkert á því að halda en við sem þurfum á því að halda eða viljum sjá það virka erum ekki alveg sammála. Það er mjög fátt sem reiðir mig jafnmikið eins og þegar ég sé hve illa félagsmálakerfið okkar virkar og aðstaða fyrir fráviksbörn er slæm. Biðlistarnir á Bugl, á Stuðlum og úrræðaleysið sem við stöndum frammi fyrir þegar börnin okkar lenda í vandræðum. Hve oft hefði ekki verið hægt að byrgja brunninn ef viðeigandi úrræði væru til staðar. Þessi börn okkar sem þurfa aðstoð af slíku tagi sem þessar stofnanir bjóða upp á eru óhreinu börn Íslands. Við viljum náttúrulega helst ekki til þess hugsa að börn vart komin á táningsaldur geti átt við fíknir og aðra geðsjúkdóma að stríða, eða mæti ekki skólann, eða heimilisaðstæður séu það slæmar að börnin komist ekki í skólann vegna þess að þau hafa skyldum að gegna heimafyrir. Ástandið þarf að vera orðið alveg rosalega slæmt til að gripið sé í taumana og þá fær það í hendur félagsráðgjafi sem hefur kannski 50 önnur mál með höndum og hvergi er pláss til að taka við. Nei, nei... velferðarkerfið virkar alls ekki fyrir þá sem minna mega sín.

Ég hef stundum spáð í það í veikindum dóttur minnar, hvernig væri ef ég hefði það ekki svona gott. Búin að flakka á milli lækna og enda svo í apótekinu með lyfseðil, bíða og svo kemur 15,433.- Það er bara heljarins upphæð fyrir þá sem minna hafa milli handanna.
Ef velferðarkerfið okkar er eitt það besta í heiminum þá vorkenni ég svo sannarlega hinum þjóðunum.